Wielkość docelowa:
Drzewo liściaste charakteryzuje się wolnym tempem wzrostu w dobrych warunkach dorasta do 30-40 m wysokości i 25-35 m szerokości.
Zastosowanie:
Długowieczne drzewo – istnieją jeszcze okazy z czasów rzymskich. Dobrze sprawdza się w dużych ogrodach, parkach, alejach, pasach zieleni, na terenach komercyjnych i wiejskich.
Inne nazwy i pochodzenie:
Dąb szypułkowy Quercus robur znany jest także pod nazwą Quercus pedunculata. Angielska nazwa to common oak, English oak, pedunculate oak. Gatunek rodzimy.
Cechy ozdobne:
Monumentalne drzewo o szerokiej nieregularnej koronie, gdy rośnie pojedynczo szeroko stożkowej, gdy w grupach wrzecionowatej. Solitery mają koronę nisko osadzoną, pień gruby, rozłożyste konary. U osobników rosnących w zagęszczeniu korona jest wyżej osadzona i luźniejsza, mniej rozbudowana, a pień węższy. Roślina miododajna, wabiąca owady: pszczoły, motyle , ptaki oraz małe ssaki. Liście owalne, klapowane, zielone, wrębne jesienią przebarwiają się na kolor zielono-żółty lub żółto-brązowy.
Kwitnie zwykle w maju. Kwiaty są żółto-zielone, żeńskie niepozorne, męskie: zwisające bazie. Owoce – żołędzie, na początku są zielone, gdy dojrzeją stają się brązowe, podłużne, w miseczkach do 1/3. Rosną po kilka na długiej szypułce. Pojawiają się w październiku.
Uprawa:
Preferuje stanowisko słoneczne lub półcieniste. Roślina tolerancyjna względem warunków siedliskowych, dobrze radzi sobie na różnych typach gleby. Znosi zanieczyszczenie powietrza, suszę, zasolenie i wysokie temperatury. Odporna na wiatr. Roślina mrozoodporna.
Informacje handlowe:
Roślina sprzedawana w formie naturalnej, piennej lub wielopniowej, drzewa charakterystyczne, a także jako drzewa do wspinaczki.
